7 september 2025

Naar Seget Vranjica

Vandaag een reisdag naar Camping Trogir (of is het nou AmAdria Park Camping) in Seget Vranjica. Er zijn meerdere routes waar je langs kunt, met of juist zonder tolwegen of van elke soort weg wat... Wij gaan op 'tolwegen vermijden'. Het is een heerlijke route door schitterende natuur, 1000 kleuren groen onderweg. Wel is de kwaliteit van de weg heel verschillend, van weg met super glad asfalt naar weg zonder asfalt, weg met hobbels, maar altijd met fraaie vergezichten. We zijn pas na drie uur op de camping, waar de inrit helemaal verstopt zit met gasten die nog volledig moeten inchecken (mooi nederlands woord) terwijl wij al ingecheckt zijn.
Na wat soebatten (mooi nederlands woord) kunnen we dan toch in de passeer strook naar onze plaats. Wel even op die boom letten.
Tot morgen.

8 september 2025

Seget Vranjica en Trogir

Vandaag een vrije dag en dus.... doen we niks... of toch wel wat. We besluiten met het bootje van de camping naar het middeleeuwse stadje Trogir te gaan. Trogir heeft een rijke en gelaagde geschiedenis, beginnend met de stichting door Griekse kolonisten in de 3e eeuw v. Chr. als Tragurion, waarna het uitgroeide tot een belangrijke Romeinse havenstad (gejat van Google).
We gaan met het bootje van 12 uur en het gaat best vlot, iets over half één zijn we al in Trogir. Maar dan.... Een brede boulevard is het eerste dat je ziet, meerdere kerktorens en na een eindje lopen, een doolhof van straatjes, smal, allemaal smal en zo was het al meer dan tweeduizend jaar.
Echter wat in die straatjes gebeurt is van een heel andere orde dan toen. Een eethuis of restaurant, weer een restaurant, nog een restaurant, een kunst winkeltje, weer een restaurant en zo gaat het maar door.
Ook wij vinden een klein - niet te posh restaurant waar - natuurlijk - alleen maar iets met vis te bestellen is. Lachwekkend is de tekst in de zaak: "Just fish, fries and fun". Wat is in hemelsnaam de fun aan iets met vis. (Hebben die lui wel nagedacht over het trieste einde van het leven van die vis.)
We zwerven door het stadje en na enig zoeken vinden we het fraaie gemeentehuis (?), de kathedraal, een restaurant, een sierraden winkeltje en een tentje met ijs en koffie, grappig is dat de man goed Nederlands spreekt.
Maar het is vooral leuk om je in te leven in het leven dat hier ooit was, wat deden de mensen die hier woonden en werkten, was het een verdedigbare vesting of was het een vrijhandels plaats - een welkom voor iedereen, Grieken, Romeinen, Venetianen, Ottomanen, Fransen? Wie het weet mag het zeggen, het is nu een fraaie oude stad met een rijke historie, alleen wel erg veel 'eethuisjes'. In een fraai gebouw staat een grote deur gastvrij open, dus gaan we naar binnen. Er is een bijzonder monument voor talloze gevallenen in de oorlog met de Serven 1991 - 1995. Zoveel jonge mannen die daar hun leven gelaten hebben.
We gaan met een aantal reisgenoten weer in het bootje en terug naar de camping - die overigens 7 jaar geleden nog gewoon Camping Belvedere heette.
Vanavond hebben we een gezamenlijk diner in het restaurant van de camping en morgen een excursie naar Split.

9 september 2025

Split

Na een heel gezellig en erg lekker diner gisteravond - het was wel een beetje veel - hebben we vandaag de excursie naar Split. Het is met een gids, dus een echte excursie, geen 'beetje wandelen door een stad'.
Het vervoer naar het vervoer is goed geregeld, Ton heeft de shuttle old-timer geregeld voor diegenen die niet zo gemakkelijk naar boven - naar de ingang van de camping - kunnen lopen. Er wordt nog net niet gezongen: "Heb oude wijven op m'n wagen", want zo oud zijn ze niet.
De bus komt er aan, instappen en rijden maar. Onderweg halen we de gids op en die belooft ons 'oortjes' voor straks.
De eerste attractie is het museum van Ivan Mestrovic, een beeldend kunstenaar. Echter, als de gids uit de bus stapt, ziet ze dat de openingstijd veranderd is, tien uur en geen half tien. De 'meute' roept om koffie en de chauffeur keert de bus gezwind en zet ons af op de boulevard bij een café. Hèhè, iedereen blij, en het moet gezegd, heerlijk koffie voor een heel nette prijs.
Kwart over tien stopt de bus, we kunnen er in en half elf staan we bij het museum, een enorme beeldentuin siert het museum. Maar dan de tweede verrassing, het museum is gesloten wegens onderhoud. Dat is nou ook jammer. Iedereen zwerft nog wat door de beeldentuin en dan gaan we wandelend naar een tuin met een soort kerkje. Dit kerkje hangt vol met schitterende houtsnedes voorstellend het leven van Jezus van Nazareth. Prettig is dat hier een wc is en daar hebben heel veel reisgenoten ook van genoten.
We gaan terug naar de stad en de chauffeur zet ons af op de haven, natuurlijk gelegen aan de boulevard, natuurlijk bij het hart van de stad, de oude stad!
We krijgen de oortjes in en volgen de gids. Het is een prima gids, die goed kan vertellen over de geschiedenis van de oude stad, van het paleis van Diocletianus, een Romeinse keizer uit de vierde eeuw - èn één van de weinige keizers die een natuurlijk dood gestorven is. De gids wijst ons de gevel, gelegen aan de zee, en we maken een wandeling door het paleis - althans de resten ervan. Veel van het oude paleis is hergebruikt om er woningen van te maken, de zg. binnenwoningen, de oude buitenmuur werd een huis binnen tegenaan gebouwd.
Er is ook een kathedraal, maar die is van veel latere datum en lijkt niet echt op de kathedraal zoals we die kennen: het is een oud mausoleum dat herdoopt is in kathedraal. We wandelen verder en proberen - zo goed en zo kwaad - zoals dat heet, foto's te maken maar het is er zo druk dat het eigenlijk onmogelijk is de gebouwen, de muren, de poorten goed op de foto te krijgen.
Het is inmiddels één uur geweest, iedereen wordt vrijgelaten en kan/mag op eigen gelegenheid zichzelf op een lunch trakteren. De gids gaf nog wel een tip, in de straatjes daar ginds - bij dat grote rode gebouw - zijn veel goede minder dure restaurants.
Dus ook wij gaan die kant op en het is het tweede restaurantje dat ons wel kan bekoren. Het wordt heel iets anders dan we hadden gedacht - verrassing!! - het is een soort pizza.
Het is kwart voor twee als we zelf gaan spoorzoeken in de oude stad, gelukkig vinden we ook nog een tentje met ijs en koffie en dat maakt de middag compleet. Om drie uur vertrekt de bus naar de camping, iedereen bedankt de chauffeur en zoekt een weg naar de eigen car.
Wij nemen na zo'n dag een lekkere pittige 'cup a soup', een boterham met een gebakken eitje (nee, niet uit eigen tuin) en een schaaltje yoghurt met bessenjam (wel uit eigen tuin).
Het was weer een heerlijke dag, maar de hoge temperatuur en luchtvochtigheid, daar hebben velen wel moeite mee. 's Avonds buurten we nog even gezellig bij onze buur.
Morgen een vrije dag, misschien wat regen en wat afkoeling.


10 september 2025

Seget Vranjica

Vandaag begint met wat gespetter, je kunt het nauwelijks regen noemen. Toch moeten er boodschappen gedaan en getankt, dus gaan we op weg naar de Lidl in Trogir. Het lijkt wel of iedereen op dat idee gekomen is, Trogirianen, toeristen en reisgenoten iedereen bestormt de Lidl. We moeten eerst wachten, tot er een auto weg gaat, dan pas komt er een plaatsje vrij. Deze Lidl is niet eens zo heel groot en er staan lange rijen voor de kassa. We kunnen gelukkig alles krijgen wat we nodig hebben en spoeden ons weer naar de car. Lunchtijd.
Morgen een reisdag.


11 september 2025

Naar Prapratno

Al een paar dagen is Weeronline (en andere sites) de meest geraadpleegde website want er zou slecht weer aankomen, heel slecht weer. Bij ons in Seget Vranjica zou storm op komst zijn en ruim 40 mm regen en op onze bestemming Prapatno/Slano is zware storm op komst en ruim 80 mm regenval. Je wil met auto en caravan of met camper niet met zulk zwaar weer de weg op gaan. De door ACSI geadviseerde route, "tolwegen vermijden" is eveneens een punt van discussie en zorg. Wil je nou wel het mooie/bijzondere van de kustweg met fraaie vergezichten maar ook 40 km, 60 km, 80 km bordjes, drempels, zebrapaden, verkeerslichten, rotondes enz. Al die snelheids veranderingen is zeker met een caravan geen feest. Echter de weersverwachting geeft bij de meesten de doorslag, de tolweg wordt het.
Maar vandaag - het is een wonder - het is droog, er is nauwelijks wind, de zon schijnt en ook in Slano schijnt het mee te vallen met maar 40 mm regen. Toch gaat slechts een enkeling over de kustweg.
Ook wij kiezen voor de tolweg, eerder in 2018 reden wij een groot deel van de kustweg en onze kritiek (in het verslag nog te lezen) betreft het grote aantal verkeersmaatregelen, terwijl je op de tol lekker kunt doorrijden. Ook verwachten wij op de tolweg meer rustplaatsen, waardoor je even tijd hebt voor koffie of lunch.
We gaan tot voorbij Split op de kustweg - dezelfde route die we eergisteren reden met de bus - en daarna via een slingerweg 'omhoog' naar de tolweg.
Al snel komen we bij een benzine station (we hebben gisteren al getankt) maar er is een leuk cafeetje bij en dus.... Zo goedkoop hadden we het nog nooit, een koffie, een capucino en croisant voor... 4,20 euro. We worden geholpen door een heel gezellige jonge dame die alles ook nog komt brengen.
Maar ook deze route is een feest voor de ogen, zo'n schitterende natuur, glooiende dalen, oprijzende heuvels en een enkele 'berg'. Vandaag ook nog een schitterende wolkenhemel met soms een heel klein buitje.
Op een groot en nagenoeg leeg parkeerterrein - alleen Michel en Immeke staan er - is het tijd voor de lunch, waarvoor we ruim de tijd nemen, we mogen immers niet te vroeg aankomen is de afspraak.
Na vele kilometers rustig door-(j)akkeren verlaten we de tolweg en komen we weer in een iets meer geurbaniseerd gebied, zelfs een enkel kerkje.
Dan een dorpje, met zo te zien 'alle voorzieningen', een café en een supermarkt. Dus... eerst een drankje en dan de boodschappen.
Het is half vier geweest als we op de camping Prapatno aankomen, we zijn één na laatst, weer niet laatst, bah..
Natuurlijk is er op de reisdag 's middags een borrel, maar daarna eten en naar bed, het was een mooie dag.
Morgen excursie naar Dubrovnik.


12 september 2025

Dubrovnik

Vandaag een excursie - met gids - naar Dubrovnik, de bus komt om acht uur voorrijden bij de camping - best wel vroeg, maar het is nog een hele rit naar Dubrovnik. In 2018 waren we ook in Dubrovnik, toen stonden we op de camping aldaar en gingen met de stadsbus naar de oude stad. Nu is het een rit van een uur en een kwartier! De reis gaat over de kustweg - dus langs de kust - en dat levert - vanuit de bus - toch hele mooie vergezichten op (vanuit een auto zie je het veel minder mooi). Er was (ooit) een fraai 'Bellevue' net buiten Dubrovnik en daar gaat de bus eerst heen om even een paar mooie foto's van de oude stad de maken. Maar de natuur heeft niet stil gestaan, we zien bijna niks van Dubrovnik door de bomen en het opgeschoten struikgewas.
Weer verder naar Dubrovnik, d.w.z. dat de bus van de weg af moet, in een dorpje de rotonde rond moet rijden en zo dezelfde weg terug naar Dubrovnik. Het is voor de chauffeur echt niet gemakkelijk op weg naar het hart van de stad.
Bij een klein restaurant mogen we uitstappen en mogen direct aan de koffie - anders dreigt er een opstand. De koffie is prima en zelfs het afrekenen per tafel verloopt soepel. Dan is de gids er, krijgen we een oortje en gaan op stap door Dubrovnik. We slingeren eerst langs de haven, dan door de straatjes van de oude stad, we komen langs de kathedraal. En overal weet de gids goed te vertellen over de geschiedenis en over wat er gebeurd is in de oorlog met Servië.
Maar het is erg druk, drukker dan druk en erg heet en het is voor velen moeilijk de aandacht erbij te houden. De gids haalt de kaartjes voor een bezoek aan de 'bovenmuur' die rondom de stad loopt en daarna kan iedereen zijn eigen weg gaan tot vier uur vanmiddag.
We lijken wel muizen op de vlucht voor een kat, in 'no time' is iedereen verdwenen in de menigte op zoek naar een restaurantje voor een lunch.
We lopen naar een leuk terras waar we eerder al langs gekomen waren en zitten al snel gezellig met elkaar en met onze Engelse buren te kletsen. De Engelse dames hadden vier dagen Dubrovnik geboekt waarvan ze twee het hotel niet uit konden vanweg de stromende regen.
Na lunchtijd is het een stuk rustiger op/in de straten en de pleinen en ook wij gaan de stads-muur op het is best pittig eerst al die treden omhoog en daarna in de brandende zon "Wat doe je jezelf toch aan!" Maar het uitzicht over de zee, over de oude stad is een belevenis. We doen de noord-muur niet, daarzijn zoveel opstapjes en trappentjes, "We zijn te laat of te oud".
We zwerven door de smalle straatjes waar echt het ene restaurant grenst aan het andere, bij enkele is het druk, bij de meesten is het nagenoeg leeg.
Dan hebben we een queste, waar zouden we sellotape kunnen kopen. Tja, zo te zien niet in een boekwinkel, dan zien we het in een kantoor, we vragen of ze een rolletje over heeft, nee, helaas niet. Weer een paar zaken verder, maar wat we ook proberen, zelfs geld bieden op het rolletje dat op de toonbank staat, helaas.
Dan, lopend in een smal straatje zien we een grote trap die naar boven gaat (dat doet een trap meestal als je beneden staat) maar we zien niet waarheen. Dus, de trap op, er blijkt een best grote kerk kathedraal? te staan (groter dan die waar we eerder waren) en ook deze is geopend. Naar binnen, het is half vier, knip knip een paar foto's en naar de bus.
Vier uur, we wachten - een beetje moe maar voldaan - op de bus en het is half zes als we weer in de car zijn.
Morgen een rustdag - hebben we ook wel nodig.


13 september 2025

Prapratno

Vandaag een vrije dag, dus wasdag, helaas er is geen wasmachine (of toch wel) 'jeden falls' er wordt niet gewassen. We gaan boodschappen doen. We hebben wat meer nodig dan in de camping-winkel voorhanden is, dus naar Ston, een dorpje dichtbij. Er zou in Ston een Plodine zijn, de winkel - zeg maar Supermarkt - vinden we niet direct want die is 1 kilometer buiten het dorp geplaatst. Gloedje nieuw, verf is amper droog. We kunnen er alles krijgen wat we willen, een lange rij bij de drie open kassa's geeft aan dat er wel behoefte is aan deze winkel.
We zien ook dat er in Ston een soort van 'Chineese muur' is op de heuevel/berg bij Ston, erg interessant, waarom is dit gebouwd. De muur kan ook bezocht worden maar de reviews geven aan dat de klim best pittig is en zo ziet het er ook uit. In Ston is ook een soort vesting, kleiner, maar vergelijkbaar met Dubrovnik. Maar ook hier, het is erg toeristisch, in het hele dorp is geen parkeerplaats meer te vinden, betaald en onbetaald.
We gaan verder, langs een soort meer, maar dan bekijken we dat verkeerd, Prapratno en Ston enz, liggen op een eiland! Bij een bezinepomp even tanken, kunnen we morgen weer de nodige kilometers wegduwen. Rijdend langs 'het meer' valt op dat er veel visserij is, vooral op oesters.
's Avonds is er een BBQ, georganiseerd door Bram, het wordt een aardig succes, bijna iedereen is er met of zonder BBQ. Wie geen BBQ heeft mag op die van een ander en zo hoort het ook.
Welterusten, morgen een reisdag.

Derde week reis Kroatië

Terug naar Kroatië reis

Terug naar Gerritsma-site